Long Time No See
Door: Lart
Blijf op de hoogte en volg Lart
26 Mei 2006 | Verenigde Staten, Berkeley
Hello!!!!
De site doet het weer. Op de één of andere manier kon ik er de afgelopen zeven weken niet op... Dat was op zich niet erg, aangezien ik na mijn terugkomst van het razendsnelle weekendje Leiden / Den Haag direct met mijn wipneus in de spreekwoordelijke boter ben gestruikeld. Sinds mijn terugkeer aan de Pacifische kust ben ik namelijk overspoeld met opdrachten, projecten, essays, papers, opstellen en al het andere waar je dingen voor moet opschrijven. Om al deze gedocumenteerde kennis ook nog eens te testen, heb ik ook nog een examentje of vier gemaakt, wat het geheel en un momento dado nogal druk maakte. Al met al ging dit helemaal zo slecht nog niet, maar was het zo tegen het einde van april wel een beetje vermoeiend geworden. Maar goed: dat Amerikaanse systeem ligt me wel, want hier denken ze dat ik een hele goede student ben… Ik vind het prima.
Ik moet bekennen dat er in de afgelopen paar weken weer genoeg keburt is om tien kantjes vol te lullen met zin en onzin, dus hier volgt een waarschuwing: dit bericht is vrij lang! Om het toch een beetje leuk te houden heb ik sommige stukken weg gelaten… Mooie oplossing lijkt me.
27 april heb ik Bas opgehaald van het vliegveld om twee dagen (zaterdag) later gelijk een ander onveilig te maken. Om zijn komst te vieren hadden drie van mijn Californische vrienden met Spaanse en Braziliaanse paspoorten besloten mijn Bas mee te nemen voor een stukje ‘uit een vliegtuig kukelen’. We konden hem er niet van overtuigen voor de ultieme adrenaline kick te gaan (zonder parachute), maar met was eigenlijk ook helemaal zo gek nog niet. Teeeeeering, wat was dat kicken!!!!!!! We hadden mazzel, want de lucht was de hele dag strak blauw en tevens onbewolkt, dus konden wij ongehinderd onszelf in onze ‘Dead Man Walking pakken’ hijsen om een minuutje of 20 later met een noodvaart richting onze aardkloot te kletteren.
Al met al hebben we ons vrij goed gehouden, want alleen op het moment dat mijn (inimini) co-jumper me uit het vliegtuig gooide liep het in 13 verschillende kleuren door mijn ‘jumpsuit’ (nu snap ik waarom ze zo’n ding zo noemen). Serieus: uit een vliegtuig springen zou nog wel eens een verslavende hobby kunnen worden… Dat zien we dan wel.
Om onze heroïsche daden te vieren, hebben we onszelf zaterdagavond dan ook maar getrakteerd op een paar drankjes in het gedeelte van San Francisco waar op de één of andere manier altijd een seksueel geladen sfeer hangt: Castro. Voor de niet-insiders: dit is de homobuurt van SF waar een drankje drinken / uitgaan meer lijkt op een avondje floeptikkertje a la AquaVite. Geen idee? Google, fantastische site, of anders wbreek@hotmail.com, of mjuffermans@hetnet.nl.
De maandag erop hadden we ons laatste examen en tevens project, waarvoor op zondag nog even gewerkt moest worden. Gelukkig hadden we het ergste inmiddels achter de rug, dus het examen Business Forecasting ging wel aardig. Na afloop van het examen op een holletje naar Enterprise Rent-A-Car om ons voor te bereiden op de eerste (en welverdiende) roadtrip sinds tijden. Twee Spaanse sucios Lucas en Dani (mijn nieuwe huisgenoot, daarover later meer), samen met twee kaaskoppen (Bart en Las). Dat werd lachen!
Maandag avond zijn we dus naar Santa Barbara vertrokken (white trash Mekka), eerst rustig cruisend, zoals het hoort op een roadtrip onder de Californische zon, maar toen ik voor de zekerheid het meisje van het hostel belde om te vragen tot hoe laat we eigenlijk binnen konden wandelen, veranderde dit snel in Fernando Alonso stijl, aangezien we nog een goede 200 mijl (+/- 320 km) te gaan hadden met exact twee uur en 24 minuten op de klok. Eind goed, al goed, maar zo begon het midweekje toeren door Californië toch een tikje gehaast. Eenmaal aangekomen zo snel mogelijk naar de eerste de beste bar om met eigen ogen te aanschouwen hoe blond het moois van Santa Barbara was, om er vervolgens achter te komen dat de maandagavond niet de beste avond is om van al dat moois te genieten. Wat heet: vijf dudes en een chick met een bochel in een barretje op de Strip van Santa Barbara, State Street.. Worden wij niet warm van…
Volgende ochtend toch een stukje vroeg op, een driedubbele macchiato, zonder suiker, met melk, zonder soja, met caramel, enz. (is vrij populair in dit land) en hop die wagen in. Stukje richting LA getuft, even lunchen in Santa Monica (met Hollywood / Beverly Hills eigenlijk het enige wat de moeite waard is in de tweede grootste stad van Mexico) en natuurlijk het strand van good old Mitch Buchanon en CJ Parker verkennen (beiden helaas afwezig).
Diep onder de indruk van het werkterrein van Mitch en zijn maten vertrokken we richting San Diego voor een avondje stappen (dinsdagavond). De dag van de week voorspelde op zich niet veel goeds, maar dit werd ruimschoots gecompenseerd door onze niet te stillen dorst naar alcoholische versnaperingen… Mooie avond dus.
De volgende dag opnieuw in onze Pontiac Sport gekropen om in drie uurtjes de stad te verkennen. Dit ging opnieuw vrij aardig, al hoewel de jongens van het weer ons nog steeds niet erg goed gezind waren. Dan maar weer op naar LA voor het eerder overgeslagen Hollywood en Beverly Hills. Hier vonden we al snel ons geboekte hostel, genaamd HostelUSA. Vrij leuk hostel wel met ’s avonds een gratis comedy night met warempel grappige komedianten. Helaas werd een van mijn theorieën weer bewezen, namelijk dat vrouwelijk stand-up komedianten niet grappig zijn. Maakt niet uit wat ze zeggen…
Voor de rest: Rodeo Drive op en af, met open monden kijken naar hele mooie auto’s met nog mooiere vrouwen erin, Sunset Boulevard verkennen, de heuvels in voor de noodzakelijke kiekjes met het spectaculaire Hollywood sign en nog even genieten van het bijna mooie weer.
Eenmaal terug in de vertrouwde Bay Area, werden we de volgende morgen (vrijdag 5-5) verwacht in het universiteitsgebouw voor de nodige festiviteiten om te vieren dat de meeste studenten hun diploma gehaald hadden. Ik was gelukkig één van het cluppie die het diploma in ontvangst mocht nemen om het daarna maar eens op zijn Amerikaans op een zuipen te zetten. Hoogtepunt van deze borrel na afloop was dat Lucas en ik ongeveer 25 man aan de helium ballonnen kregen. Dit leidt altijd tot hele goede gesprekken. Had je bij moeten zijn…
De volgende dag stond de grote trip op het programma: Maui, Hawaï! Enigszins angstig voor de weerberichten vlogen we (een Spanjaard of dertien, kom je hier niet omheen; plusminus vijf Turkse schonen en minder schonen; een Italiaan, een Zwitser, twee Brazilianen en twee tropische verrassingen uit Nederland) naar het eiland Oahu, waar het bekendere Honolulu gevestigd is. Een tropische bui maakte ons nog minder blij, maar eenmaal aangekomen op Maui bleek dat het met al die regen wel mee viel. Maui heeft namelijk een natte en een droge kant en de Piet Paulusma van Google en CNN.com dacht dat het allemaal één pot natte boel was. Nee, man!!!!
Wat doe je op Hawai? Beetje naar het strand, surfen, cocktails drinken, barbecueën en een beetje zwemmen? Klopt. Maar Maui bleek veel meer dan dat. Het is niet één grote hoop spierwit zand met palmbomen en een vulkaan in het midden. Het is zelfs vrij avontuurlijk met zwarte stranden, bruine stranden, gele stranden, beige stranden, naakt stranden, een heleboel jungle en zelfs akkers en een vulkaan in het midden. Spannend verder waren de hoge watervallen en kliffen waar we vanaf doken (ok, sprongen). Absoluut hoogtepunt was echter de zonsopkomst bovenop de vulkaan, waarvoor we om 3:35 in de auto kropen om de zon anderhalf uur later te zien opkomen boven de bewolking die rond de top van de vulkaan hing (+/- 3.000 meter). Wooooow! Eén van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien!!! Wel vrij koud voor Hawaiaanse begrippen: graadje of drie! Wat doe je dan? Je trekt vier shirts met bloemen aan en een zwembroek onder je normale broek. O ja, en een spijkerjackie.
Na thuiskomst van dit mooie eiland, was het al vrij snel weer back to normal. Zaterdag moest Bassie er al weer vandoor na twee en een halve week om nooit te vergeten (toch, Bolleman?). Helaas zat het er veel te snel op, maar wat was het mooi om hem hier te hebben!
Maandag oriëntatie voor mijn tweede programma (Marketing) en woensdag de eerste les. Gelukkig nog een beetje rustig aan, want met al dat Hawaiaanse zand in mijn broek en cocktails in de benen was deze jongen nog niet helemaal klaar voor alle presentaties, papers, etc. die me de komende tijd te wachten staan.
Het uitgaansritme werd wel direct weer opgepakt, aangezien we woensdag een drankje of wat gingen drinken in de plaatselijke te gek tent, genaamd Minna. Dit is een kunstgalerij in San Francisco waar op woensdag de plaatselijk Deejee’s hun plaatjes komen draaien voor een wel heel gemêleerd gezelschap. Van hippies, tot echte kunstliefhebbers en van house freaks tot daklozen en een idioot die de hele avond met een bord door de tent loopt waarop hij de dansende mensheid attendeert op het bestaan van meerdere zonnestelsels. Altijd goed om te weten. Daar ga ik tegenwoordig niet zo maar meer aan voorbij…
In het weekend was het Supperclub en weer ’s één van de zogenaamde Donovan’s parties. Mooi hoor!
Maandag echter was de zwartste bladzijde uit mijn nog prille bestaan aan deze kant van de aardbol: mijn vaste studie-, eet-, dans-, drink-, roadtrip-, skydive-, etc. maatje Lucas vertrok weer naar huis (Madrid). Ondanks de korte tijd dat wij elkaar kennen, was zijn afscheid toch wel even taai. Autootje gehuurd en met Cristina en Daniel (mijn nieuwe huisgenoot, beiden
bekend van de foto’s) hebben we hem zo snel mogelijk door customs geduwd om het niet erger te maken. Helaas bleek toch dat ik met dit soort dingen verander in een kleuter van 5, dus ik heb de vijf traantjes die echt niet te stoppen waren moeten laten lopen. Mietjeeeee! Maar goed, één ding is zeker: wij zien elkaar weer, want nu heb ik een mooi excuus om een paar keer naar Madrid, Marbella en Ibiza te gaan voor weinig.
Inmiddels is de grootste klap achter de rug en aangezien er nog genoeg aan mensen en mogelijkheden over is gebleven om de komende vier maanden net zo mooi te maken als de laatste ben ik hier nog steeds erg gelukkig!!! Californië is nog steeds helemaal Westside! Het is hier dus wel lachen en dat blijft het. Het enige probleem is de tijd: op de één of andere manier gaat die hier vrij rap. Vier maanden leken soms wel vier weken. Ik neem het er nog maar ff van.
Vanavond ga ik waarschijnlijk als één van de laatste mensen op deze wereld ontdekken of the Da Vinci Code echt zo slecht is als de meesten zeggen en moet ik morgen helaas weer een weekendje op pad. Dit keer Santa Cruz, Monterey Bay en Carmel. Voor de degenen die een souvenir willen: de eerste drie reacties worden beloond met een Pebble Beach sleutelhanger, of iets anders leuks…
Vanuit mijn nieuwe kantoor op mijn balkon (in ik gok een graadje of 24, eindelijk): Bon Voyage en de groeten aan Ayaan en Frits Korbach.
Tot snel!!!
XL
PS: Dit keer heb ik ook vrij veel foto's geplaatst. Als je denkt: wat raar dat Lartje soms zo lekker gekleurd is en andere keren lijkbleek, dan komt dat omdat het organiseren van de foto's op deze site me tot nog toe iets te veel tijd kostte. Misschien binnenkort alsnog. Enjoy!
De site doet het weer. Op de één of andere manier kon ik er de afgelopen zeven weken niet op... Dat was op zich niet erg, aangezien ik na mijn terugkomst van het razendsnelle weekendje Leiden / Den Haag direct met mijn wipneus in de spreekwoordelijke boter ben gestruikeld. Sinds mijn terugkeer aan de Pacifische kust ben ik namelijk overspoeld met opdrachten, projecten, essays, papers, opstellen en al het andere waar je dingen voor moet opschrijven. Om al deze gedocumenteerde kennis ook nog eens te testen, heb ik ook nog een examentje of vier gemaakt, wat het geheel en un momento dado nogal druk maakte. Al met al ging dit helemaal zo slecht nog niet, maar was het zo tegen het einde van april wel een beetje vermoeiend geworden. Maar goed: dat Amerikaanse systeem ligt me wel, want hier denken ze dat ik een hele goede student ben… Ik vind het prima.
Ik moet bekennen dat er in de afgelopen paar weken weer genoeg keburt is om tien kantjes vol te lullen met zin en onzin, dus hier volgt een waarschuwing: dit bericht is vrij lang! Om het toch een beetje leuk te houden heb ik sommige stukken weg gelaten… Mooie oplossing lijkt me.
27 april heb ik Bas opgehaald van het vliegveld om twee dagen (zaterdag) later gelijk een ander onveilig te maken. Om zijn komst te vieren hadden drie van mijn Californische vrienden met Spaanse en Braziliaanse paspoorten besloten mijn Bas mee te nemen voor een stukje ‘uit een vliegtuig kukelen’. We konden hem er niet van overtuigen voor de ultieme adrenaline kick te gaan (zonder parachute), maar met was eigenlijk ook helemaal zo gek nog niet. Teeeeeering, wat was dat kicken!!!!!!! We hadden mazzel, want de lucht was de hele dag strak blauw en tevens onbewolkt, dus konden wij ongehinderd onszelf in onze ‘Dead Man Walking pakken’ hijsen om een minuutje of 20 later met een noodvaart richting onze aardkloot te kletteren.
Al met al hebben we ons vrij goed gehouden, want alleen op het moment dat mijn (inimini) co-jumper me uit het vliegtuig gooide liep het in 13 verschillende kleuren door mijn ‘jumpsuit’ (nu snap ik waarom ze zo’n ding zo noemen). Serieus: uit een vliegtuig springen zou nog wel eens een verslavende hobby kunnen worden… Dat zien we dan wel.
Om onze heroïsche daden te vieren, hebben we onszelf zaterdagavond dan ook maar getrakteerd op een paar drankjes in het gedeelte van San Francisco waar op de één of andere manier altijd een seksueel geladen sfeer hangt: Castro. Voor de niet-insiders: dit is de homobuurt van SF waar een drankje drinken / uitgaan meer lijkt op een avondje floeptikkertje a la AquaVite. Geen idee? Google, fantastische site, of anders wbreek@hotmail.com, of mjuffermans@hetnet.nl.
De maandag erop hadden we ons laatste examen en tevens project, waarvoor op zondag nog even gewerkt moest worden. Gelukkig hadden we het ergste inmiddels achter de rug, dus het examen Business Forecasting ging wel aardig. Na afloop van het examen op een holletje naar Enterprise Rent-A-Car om ons voor te bereiden op de eerste (en welverdiende) roadtrip sinds tijden. Twee Spaanse sucios Lucas en Dani (mijn nieuwe huisgenoot, daarover later meer), samen met twee kaaskoppen (Bart en Las). Dat werd lachen!
Maandag avond zijn we dus naar Santa Barbara vertrokken (white trash Mekka), eerst rustig cruisend, zoals het hoort op een roadtrip onder de Californische zon, maar toen ik voor de zekerheid het meisje van het hostel belde om te vragen tot hoe laat we eigenlijk binnen konden wandelen, veranderde dit snel in Fernando Alonso stijl, aangezien we nog een goede 200 mijl (+/- 320 km) te gaan hadden met exact twee uur en 24 minuten op de klok. Eind goed, al goed, maar zo begon het midweekje toeren door Californië toch een tikje gehaast. Eenmaal aangekomen zo snel mogelijk naar de eerste de beste bar om met eigen ogen te aanschouwen hoe blond het moois van Santa Barbara was, om er vervolgens achter te komen dat de maandagavond niet de beste avond is om van al dat moois te genieten. Wat heet: vijf dudes en een chick met een bochel in een barretje op de Strip van Santa Barbara, State Street.. Worden wij niet warm van…
Volgende ochtend toch een stukje vroeg op, een driedubbele macchiato, zonder suiker, met melk, zonder soja, met caramel, enz. (is vrij populair in dit land) en hop die wagen in. Stukje richting LA getuft, even lunchen in Santa Monica (met Hollywood / Beverly Hills eigenlijk het enige wat de moeite waard is in de tweede grootste stad van Mexico) en natuurlijk het strand van good old Mitch Buchanon en CJ Parker verkennen (beiden helaas afwezig).
Diep onder de indruk van het werkterrein van Mitch en zijn maten vertrokken we richting San Diego voor een avondje stappen (dinsdagavond). De dag van de week voorspelde op zich niet veel goeds, maar dit werd ruimschoots gecompenseerd door onze niet te stillen dorst naar alcoholische versnaperingen… Mooie avond dus.
De volgende dag opnieuw in onze Pontiac Sport gekropen om in drie uurtjes de stad te verkennen. Dit ging opnieuw vrij aardig, al hoewel de jongens van het weer ons nog steeds niet erg goed gezind waren. Dan maar weer op naar LA voor het eerder overgeslagen Hollywood en Beverly Hills. Hier vonden we al snel ons geboekte hostel, genaamd HostelUSA. Vrij leuk hostel wel met ’s avonds een gratis comedy night met warempel grappige komedianten. Helaas werd een van mijn theorieën weer bewezen, namelijk dat vrouwelijk stand-up komedianten niet grappig zijn. Maakt niet uit wat ze zeggen…
Voor de rest: Rodeo Drive op en af, met open monden kijken naar hele mooie auto’s met nog mooiere vrouwen erin, Sunset Boulevard verkennen, de heuvels in voor de noodzakelijke kiekjes met het spectaculaire Hollywood sign en nog even genieten van het bijna mooie weer.
Eenmaal terug in de vertrouwde Bay Area, werden we de volgende morgen (vrijdag 5-5) verwacht in het universiteitsgebouw voor de nodige festiviteiten om te vieren dat de meeste studenten hun diploma gehaald hadden. Ik was gelukkig één van het cluppie die het diploma in ontvangst mocht nemen om het daarna maar eens op zijn Amerikaans op een zuipen te zetten. Hoogtepunt van deze borrel na afloop was dat Lucas en ik ongeveer 25 man aan de helium ballonnen kregen. Dit leidt altijd tot hele goede gesprekken. Had je bij moeten zijn…
De volgende dag stond de grote trip op het programma: Maui, Hawaï! Enigszins angstig voor de weerberichten vlogen we (een Spanjaard of dertien, kom je hier niet omheen; plusminus vijf Turkse schonen en minder schonen; een Italiaan, een Zwitser, twee Brazilianen en twee tropische verrassingen uit Nederland) naar het eiland Oahu, waar het bekendere Honolulu gevestigd is. Een tropische bui maakte ons nog minder blij, maar eenmaal aangekomen op Maui bleek dat het met al die regen wel mee viel. Maui heeft namelijk een natte en een droge kant en de Piet Paulusma van Google en CNN.com dacht dat het allemaal één pot natte boel was. Nee, man!!!!
Wat doe je op Hawai? Beetje naar het strand, surfen, cocktails drinken, barbecueën en een beetje zwemmen? Klopt. Maar Maui bleek veel meer dan dat. Het is niet één grote hoop spierwit zand met palmbomen en een vulkaan in het midden. Het is zelfs vrij avontuurlijk met zwarte stranden, bruine stranden, gele stranden, beige stranden, naakt stranden, een heleboel jungle en zelfs akkers en een vulkaan in het midden. Spannend verder waren de hoge watervallen en kliffen waar we vanaf doken (ok, sprongen). Absoluut hoogtepunt was echter de zonsopkomst bovenop de vulkaan, waarvoor we om 3:35 in de auto kropen om de zon anderhalf uur later te zien opkomen boven de bewolking die rond de top van de vulkaan hing (+/- 3.000 meter). Wooooow! Eén van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien!!! Wel vrij koud voor Hawaiaanse begrippen: graadje of drie! Wat doe je dan? Je trekt vier shirts met bloemen aan en een zwembroek onder je normale broek. O ja, en een spijkerjackie.
Na thuiskomst van dit mooie eiland, was het al vrij snel weer back to normal. Zaterdag moest Bassie er al weer vandoor na twee en een halve week om nooit te vergeten (toch, Bolleman?). Helaas zat het er veel te snel op, maar wat was het mooi om hem hier te hebben!
Maandag oriëntatie voor mijn tweede programma (Marketing) en woensdag de eerste les. Gelukkig nog een beetje rustig aan, want met al dat Hawaiaanse zand in mijn broek en cocktails in de benen was deze jongen nog niet helemaal klaar voor alle presentaties, papers, etc. die me de komende tijd te wachten staan.
Het uitgaansritme werd wel direct weer opgepakt, aangezien we woensdag een drankje of wat gingen drinken in de plaatselijke te gek tent, genaamd Minna. Dit is een kunstgalerij in San Francisco waar op woensdag de plaatselijk Deejee’s hun plaatjes komen draaien voor een wel heel gemêleerd gezelschap. Van hippies, tot echte kunstliefhebbers en van house freaks tot daklozen en een idioot die de hele avond met een bord door de tent loopt waarop hij de dansende mensheid attendeert op het bestaan van meerdere zonnestelsels. Altijd goed om te weten. Daar ga ik tegenwoordig niet zo maar meer aan voorbij…
In het weekend was het Supperclub en weer ’s één van de zogenaamde Donovan’s parties. Mooi hoor!
Maandag echter was de zwartste bladzijde uit mijn nog prille bestaan aan deze kant van de aardbol: mijn vaste studie-, eet-, dans-, drink-, roadtrip-, skydive-, etc. maatje Lucas vertrok weer naar huis (Madrid). Ondanks de korte tijd dat wij elkaar kennen, was zijn afscheid toch wel even taai. Autootje gehuurd en met Cristina en Daniel (mijn nieuwe huisgenoot, beiden
bekend van de foto’s) hebben we hem zo snel mogelijk door customs geduwd om het niet erger te maken. Helaas bleek toch dat ik met dit soort dingen verander in een kleuter van 5, dus ik heb de vijf traantjes die echt niet te stoppen waren moeten laten lopen. Mietjeeeee! Maar goed, één ding is zeker: wij zien elkaar weer, want nu heb ik een mooi excuus om een paar keer naar Madrid, Marbella en Ibiza te gaan voor weinig.
Inmiddels is de grootste klap achter de rug en aangezien er nog genoeg aan mensen en mogelijkheden over is gebleven om de komende vier maanden net zo mooi te maken als de laatste ben ik hier nog steeds erg gelukkig!!! Californië is nog steeds helemaal Westside! Het is hier dus wel lachen en dat blijft het. Het enige probleem is de tijd: op de één of andere manier gaat die hier vrij rap. Vier maanden leken soms wel vier weken. Ik neem het er nog maar ff van.
Vanavond ga ik waarschijnlijk als één van de laatste mensen op deze wereld ontdekken of the Da Vinci Code echt zo slecht is als de meesten zeggen en moet ik morgen helaas weer een weekendje op pad. Dit keer Santa Cruz, Monterey Bay en Carmel. Voor de degenen die een souvenir willen: de eerste drie reacties worden beloond met een Pebble Beach sleutelhanger, of iets anders leuks…
Vanuit mijn nieuwe kantoor op mijn balkon (in ik gok een graadje of 24, eindelijk): Bon Voyage en de groeten aan Ayaan en Frits Korbach.
Tot snel!!!
XL
PS: Dit keer heb ik ook vrij veel foto's geplaatst. Als je denkt: wat raar dat Lartje soms zo lekker gekleurd is en andere keren lijkbleek, dan komt dat omdat het organiseren van de foto's op deze site me tot nog toe iets te veel tijd kostte. Misschien binnenkort alsnog. Enjoy!
-
27 Mei 2006 - 01:56
Peetje:
supercoole foto's lart! jammer voor je dat je vriend weg is, hoop dat je nieuwe roomie ook leuk is.wij zijn vanavond met de HW111 naar de toppers in concert geweest, was echt fantastisch!!morgen ga ik echt verhuizen...raar hoor. nou dikke kus peetje -
27 Mei 2006 - 02:59
Pitoe:
Echt super Coole foto's en volgens mij moet ik ook maar een keertje naar hawai. En zo'n te gek gaafe Pebble Beach sleutelhanger laat ik natuurlijk niet aan mijn neus voorbij gaan. Veel plezier nog en heel veel kusjes xxx Pitoe -
27 Mei 2006 - 05:13
Diek:
Ongelofelijk land die VS. Bomen, strand, drank en bruggen. Mooi. Enjoy vanuit Australie -
27 Mei 2006 - 07:59
Malu:
SHIT NUMMER VIERRRRRRRRRRRRRR
xxxxxxxxxxxx -
27 Mei 2006 - 08:03
Guus:
Sta je speciaal vroeg op om die sleutelhanger binnen te slepen, zijn er een paar nog eerder opgestaan. Doe mij dan maar een shirtje van Pebbles Beach als troosprijs. Ziet er wel erg cool uit daar! -
27 Mei 2006 - 08:36
Leontien:
Superleuk verhaal weer! En gave foto's! Geniet van de komende vier maanden! Liefs! -
27 Mei 2006 - 10:35
Thijzz:
He Gozar!
Lees nog steeds je verhalen met veel plezier!Mega coole jump en foto's, die natte plek achterop valt best wel mee ;-)
-
27 Mei 2006 - 12:17
Mofomima:
Dude! Wat zat je haar raar bij dat parachutespringen! -
27 Mei 2006 - 15:18
Roos:
wauw! Dit allemaal moet wel een geweldige ervaring voor je zijn. Heel veel plezier nog de laatste vier maanden! Dikke kus Roosje -
28 Mei 2006 - 13:31
Bartelz:
Tering, erg brute sheit! Have fun... -
28 Mei 2006 - 17:52
B Van ...:
Bolleman zegt: Zeker!! Weken om NOOIT maar dan ook nooit te vergeten! xX -
29 Mei 2006 - 07:16
Rutje:
Gekke Gozer... En ik maar denken dat je al die weken al weer aan het studeren was voor je nieuwe blok. Dus nu wil ik ook niks meer horen over: "Ja, iedereen denkt maar dat ik alleen maar aan het drinken ben, maar ze zouden eens moeten weten..". Je bent ook druk, maar klinkt wel echt te waanzinnig..Ben weer terug in NL dus snel ff skypen, X rut -
30 Mei 2006 - 06:23
Tante:
Ik heb een paar wonderlijk leuke neven. Wat een tornado aan belevenissen. Bij menig persoon bestaat pas aan het eind van z'n leven zo'n fotoboek met hoogtepunten...
Dat je dan ook nog echte vrienden weet te maken en last but not least ook nog een goede student blijkt te zijn. Ik sta paf en noem mezelf een trotse tante.xxxCamilla -
30 Mei 2006 - 20:01
Momma:
Big hug, your mom -
31 Mei 2006 - 20:45
Nick:
wel leuk, Holy shit wat maak jij allemaal mee dan, had je niks over verteld, maar echt gaaf verhaal. Maar het volgende verhaal mag je alleen de woorden papers en presentaties gebruiken ok?ok.en de laatste krijgt ook iets van pebbels bietch toch, whatever the fuck that is.
nx -
04 Juni 2006 - 12:23
LREB:
Wat een verhalen zeg. Lekker! Ik ben 'increasingly jealous' aan het worden.Bolmans stijf van de adrenaline,weer terug in ritme en op weg naar Jutland. Heb computer met geluid .. dus we kenne skeipah. Prettige dagen en we bellen binnenkort ff over eind juni.
XXL -
05 Juni 2006 - 10:44
Rutje En Nick:
Lart, we zijn ff bezig met een Marketing Performance Check. maar we komen er net niet uit. Het strookt namelijk niet met het hanteerbare investeringsprogramma. Het geeft ons echter wel inzicht in de toekomstige financiële positie van de opgestarte onderneming voor de komende vijf jaar. Kan jj er even naar kijken? en wie is dat meisje die je op mount halalala naar het hoogtepunt heb gebracht?
we horen graag snel van je.
met vriendelijke groet,
nick en rut
-
06 Juni 2006 - 08:32
Ron En Janoeska:
weer genoten van je verhaal. wat lang, maar zijn we inmiddels van jou wel gewend. wat een foto's te gek. vooral uit het vliegtuig. geniet nog lekker, het gaat sneller dan je denkt. liefs de slaatjes
-
08 Juni 2006 - 09:48
Bouke:
Net te laat voor de sleutelhanger zie ik, maar het verhaal is bij deze afgevonken! Ziet er niet slecht uit allemaal..... Veeel plezier en de groeten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
